BLOG
26-okt-13 - 18:13 - door Remco Meisner - artikel in de krant
Vandaag stond er een leuk artikel (klik HIER om het in te zien!) in Algemeen Dagblad/Groene over De huilende postbode, waarin de schrijver Paul Minkjan een boekje open doet over Post.NL. De krant heeft, zo blijkt uit het artikel, contact gezocht met Post.NL en dat zou misschien voor Paul nog consequenties kunnen hebben. Hij spaart het bedrijf geenszins in het boek. Aan de andere kant moeten we de dingen ook weer niet overdrijven: het is vooral een leuk boek en niet de zwanezang van een klokkenluider o.i.d.!
28-sep-13 - 23:00 - door Remco Meisner - terdoopbestelling
Een klein aantal der Gepubliceerden waren tengevolge van verplichtingen niet in staat ons met hun aanwezigheid te fêteren op 28 september 2013, maar de meeste waren er gelukkig gewoon bij.
Na de uiterst informele terras-warming-up, die al heel snel heel erg gezellig bleek te worden - eerst buiten in het zonnetje en later inpandig in Capitein & Co - volgde een inleidend betoog van ondergetekende. Zoals dat bij dergelijke gelegenheden nu eenmaal hoort. Daarop volgend heb ik overigens inzake enkele saillante details, zoals de aard en oorsprong van de Bemoste Beeld-prijs, individueel voorlichting gegeven aan de Jongere Garde - die uit de aard der zaak geen weet had van de in hun ogen prehistorische geschiedenis, het voorgeborchte uit welks schoot ook deze boeken mede ontstonden.
Gezwind kwam kort nadien de toekenning van de Bemoste Beeld-prijs aan de orde. Paul van Leeuwenkamp nam hem verrast in ontvangst. Verrast, omdat hij zelf had bijgedragen aan de shortlist van potentiële slachtoffers, waarop zijn naam vanzelfsprekend niet vermeld werd. Het was zelfs niet in hem opgekomen dat hij ervoor in aanmerking kwam. Het was voor mij overigens nog lastig hem tot kort voordien steeds op het verkeerde been te houden m.b.t. de prijswinnaar. Gezien zijn reactie op het moment van de uitreiking, ben ik in die verhulling gelukkig wel geslaagd.
Middenin het betoog kwamen Nico Elderhorst, Paul Minkjan en Ria Volk ter plaatse, na onverhoopte omzwervingen door de prachtige Amsterdamse binnenstad. Dat was een alleszins leuke verrassing, want voor hetzelfde geld waren ze ergens in de krochten van de wereldstad verloren gegaan voor de mensheid. En dan hadden we nog iets leuks gemist (maar daarover volgt zodadelijk meer).
Onze verse laureaat hield een betoog over de wijze waarop de stichting via omzwervingen uiteindelijk belandde bij het evenement dat deze schare reisgenoten hier en nu bijeenbracht. Was Remco nu uitgever of niet? Wat was de invloed van huiselijke beslommeringen op de continuïteit? Hoe kan het dat een tijdschrift weer verder gaat met nummer 28, ruim twintig jaar na het verschijnen van nummer 27, en in het voorwoord doodleuk vermeldt dat die uitgave het iets langer duurde dan u (zelfs) van ons gewend bent? Veel meer beloven dan een kens kan realiseren kan tot schouderophalen leiden, maar uiteindelijk gebeurt er dus wel van alles (maar niet alles).
Paul van Leeuwenkamp droeg een gedicht van Vincent van der Linden voor, dat in Ganymedes-13 staat, ter illustratie van de veelzijdigheid van deze samensteller, die min of meer in het verborgene ook schilder en dichter blijkt te zijn geweest. Dat terwijl hij nota bene regelmatig in laatdunkende bewoordingen over poëzie placht te spreken. Daarom is het, zo betoogde Paul, nu juist aardig om drie van zijn gedichten in het jaarboek terug te vinden en daarnaast dat ook een schilderij van zijn hand het omslag siert. Vincent beziet dat van bovenaf waarschijnlijk met enige tevredenheid.
Na een intermezzo (een mens moet niet àl te dorstig worden), besloot Paul Minkjan een stukje uit zijn boek De huilende postbode voor te dragen. Daarbij werd hij ruw onderbroken door Nico Elderhorst, gewapend met een mondharmonica, die begon de musiceren en de illustratrice van het boek (en zijn vriendin), Ria Volk. Het mondde uit in een gezamenlijk lied Mama ik moet een diploma, want ik wil postbode worden! dat met veel vuur en bravoure ten tonele verscheen. Er sprak voorbedachten rade uit de ogenschijnlijke 'verstoring' van de voordracht. De volgende keer verwacht ik overigens van u allen dat u het uit volle borst meezingt! Nadien droeg Paul alsnog twee van de circa 250 in het boek opgenomen stukjes voor. Onder meer over het recht op het dragen van korte broeken (dat na deze en de volgende kabinetsperiode definitief in onze grondwet opgenomen moet worden) en over de sancties inzake het verstrekken van elastiekjes aan buurtkinderen.
Er verschenen gedurende de rest van de middag verscheidene bekenden en vrienden. Het werd een alleszins geslaagd festijn en de laatsten togen rond zes uur huiswaarts, moe maar voldaan. De loodzware dozen, die wij des ochtends de hoofdstad binnenzeulden, waren gelukkig woest en ledig, de hoofden vol van alle indrukken.