De barbecue

Het verhaal gaat over de grondspeculant Oscar Fawcett die wordt verleid door Asmody Kraduf om te investeren in een oude mijn, wat verstrekkende gevolgen heeft. Wat mij zo fascineert aan het verhaal is de vergelijk met Dr. Faust of toch niet. Kan je Asmody zien als Mephisto of toch niet. Dat laat Vincent aan de lezer over. En dit geeft voor mij meerwaarde aan het verhaal. Als je eens wat anders wilt lezen is dit een aanrader.
(recensie, zie: http://www.hebban.nl/recensies/princess-marcella-over-de-barbecue)

De barbecue is een bedrieglijk werkje. Uitgegeven als Raar Boekje, niet dikker dan een moderne novelle, onderhoudend en amusant, wordt de lezer haast ongemerkt geleid naar een Philip K. Dick-achtig geesteslandschap vol ravijnen en spelonken, waar de duisternis elke zekerheid heeft verdrongen.
De hoofdpersoon Oscar is gefrustreerd door zijn consumptiegedreven welgesteldenleventje, compleet met verveelde dochter (met haar T-shirt Dirty Old Men are People Too) en overspelige vrouw (met haar tandarts), een leven dat - zoals Oscar opmerkt als hij zich van straat vergist - volkomen uitwisselbaar is met het gezinnetje dat een straat verderop in de villawijk woont. Hij voelt zich daardoor verstard en ontevreden, en hij is niet in staat dat gevoel te delen met zijn vrouw.
Hij had haar, dacht hij even, vast moeten pakken en onder het kille water moeten houden tot alle make-up verdwenen was en haar haar in ijspegels langs haar hoofd hing. Zo zou ze het misschien begrijpen.
Al vanaf de openingsalinea contrasteert Van Der Linden de frustratie van zijn hoofdpersoon Oscar over zijn leven met de verleiding van het avontuur.
Hij knikte ze toe, de meisjes met ogen als exotische vlinders, die grijzig het schemerlicht van de beeldschermen weerspiegelden.
Het Faust-figuur Kraduf heeft dan ook geen enkele moeite om Oscar te verleiden tot het tekenen van een contract voor het exploiteren van een geheimzinnige mijn.
Het was, stelde Oscar met schrik vast, dezelfde drang die hém dreef: goud. En niet het gelig glinsterende metaal waarvan men trouwringen smeedde, maar wel het bezit van het onbereikbare, het deelhebben aan iets dat verder, weidser, onvatbaarder en onvernietigbaarder was dan de veilige cirkel: hij knapte nu uit zijn eigen huid, hij groeide uit tot buiten zijn eigen holte, en niets of niemand kon dat proces tot staan brengen.
De barbecue staat vol van zulke mooie invallen, nevenschikkingen, symbolische lagen en originele beeldspraak die de schrijver te binnen schoten. Het avontuur als
exotische vlinders tegenover het grijzige licht in het kantoor; de veilige, knellende band van de cirkel, de trouwring tegenover het onbereikbare. Wijsheid bezitten, dacht hij, als was het een kist robijnen en smaragden. Maar wat kon een mens anders bezitten, als hij al het bezitbare al bezat?
Vincent van der Linden is één van Nederlands belangrijkste sf-gezichten. Naast een bescheiden, maar kwalitatief indrukwekkende eigen productie (de dubbelnovelle De schildpad/De lift, de met de DAP Reinaertprijs gekroonde sf-roman De weg naar Middelsing, de korte roman Motel Valhalla, en vele korte verhalen in Ganymedes, bij Fantastische Vertellingen en elders, deels verzameld in de sf-bundel De Zendgraaf), was Van Der Linden in de zeventiger en tachtiger jaren als hoofdredacteur van Bruna bepalend voor het gezicht van het -gouden- decennium van de Nederlandstalige sf, waar hij naast vertalingen van J.G. Ballard, Philip K. Dick en de gebroeders Strugatski ook regelmatig auteurs als Eddy C. Bertin publiceerde. In het interview tussen Jeroen Kuypers en Vincent van der Linden dat Fantastische Vertellingen tegelijk met De barbecue heeft uitgegeven op dvd, komen dan ook enorm veel zaken aan bod: het overstijgt Van Der Linden schrijverscarrière en geeft een boeiend tijdsbeeld van een voor de Nederlandstalige sf heel belangrijke periode.
...
De barbecue is geruime tijd geleden geschreven. De rollenpatronen reflecteren dat (in het interview met Vincent heeft Jeroen Kuypers het over -ijzige vrouwen- in slechte relaties, die toch -met mededogen- worden afgebeeld), maar die -Mad Men-achtige sfeer past volledig bij deze Faust-vertelling. Prachtig zijn de minihoofdstukjes waarin Oscars secretaresse haar onzekerheden spuit in sessies bij hgaar zielenknijper, een zeldzaam ongeïnteresseerde hufter-psychiater die het vriendje van Oscars dochter blijkt te zijn.
Oscars transformatie, zijn deal met Faust, brengt hem in een proces van voortschrijdend afscheid, op weg naar de onontkoombare ondergrondse kilte en duisternis van de mijn. In treffende scènes zien we hoe hij ervaart welk moment met zijn dochter het laatste zal zijn, welk moment met zijn vrouw, tot hij zich realiseert: -het waren niet de dingen die hem werden ontfutseld: de materiële wereld om hem heen bleef even vast en werkelijk, het starre bleef star; maar het waren de mensen.-
De barbecue is zeer verzorgd en zeer betaalbaar uitgegeven.

Roelof Goudriaan