Het veulen (Vincent van der Linden)

Je volgt de belevenissen van Franko Peinscheut. Zijn rustige geordende leven wordt op de schop gegooid als hij ontslagen wordt en zijn vriendin verliest eerst aan zijn beste vriend en dan aan een half Klingon. Vincent neemt de tijd om de ontwikkeling die Franko doormaakt te vertellen met humor met een tragische inval. Een waardige afsluiter van een mooie carrière als schrijver.
(recensie: http://www.hebban.nl/recensies/princess-marcella-over-het-veulen)

Na de uitgave van "De barbecue" en de heruitgave van het oudere werk, heeft Stichting Fantastische Vertellingen nu ook de laatste, niet eerder gepubliceerde roman van Vincent van der Linden uitgegeven. Daarmee heeft de Stichting zich wederom van een plaats in de (fantastische) literatuurgeschiedenis van de Nederlandstalige literatuur verzekerd."Het veulen" is een typische Van Der Linden, op zichzelf een noemenswaardige roman maar ook een roman die zijn kleine oeuvre meer substantie geeft, de waarde van dat oeuvre nog eens onderstreept.
Met "Het veulen", met Franko Peinscheut als hoofdpersoon, heeft Vincent van der Linden zijn meest autobiografische roman geschreven, terwijl hij als echte vakman de voor componeren en verwoorden noodzakelijke afstand tussen schrijver en roman toch heeft behouden. Franko is een schaker wiens beperkingen uitgebreid beschreven worden. Franko heeft in Roelof een vriend met nadrukkelijke banden met de science-fiction, met de van Star Trek beroemde Klingons, Franko werkt bij een groot bedrijf waar hij een wat wazige functie vervult waarbij hij een grote mate van zelfstandigheid en vrijheid heeft en over wisselende secretaresses beschikt, Franko reist naar het zuiden om zijn moeder te bezoeken en komt daarbij in aanraking met wat Moens en Marike van Nimwegen zouden kunnen zijn, met de fantastische literatuur van de Lage Landen dus. Vincent wás een echte schaker, Vincent had jarenlang een LAT-relatie, Vincent had als uitgever en als winnaar van de King Kong Award een nadrukkelijke band met de science-fiction, Vincents functie als uitgever bij Bruna doet denken aan de functie en het bedrijf van Franko, Vincent kwam uit het zuiden, uit Helmond, studeerde in Nijmegen, de stad van Marike van Nimwegen.
Maar laten we al die vergelijkingen overlaten aan de analisten en de historici en ons richten op de roman, op "Het veulen", het verhaal van Franko Peinscheut. Dat houdt de lezer bezig, door de afwisseling in de gebeurtenissen en de naïviteit van de hoofdpersoon, door de ingehouden humor waarmee die worden beschreven. Was er in "De barbecue" een afstand tussen de hoofdpersoon en wat er gebeurde, vooral doordat de hoofdpersoon als vanuit een soort van midlifecrisis terugkeek op zijn leven, in "Het veulen" is die afstand nog nadrukkelijker door de persoonlijkheid van de hoofdpersoon: er overkomt hem heel wat en hij staat er middenin, maar toch is er afstand, een afstand die voor de lezer duidelijker en daarmee intrigerender is dan voor Franko zelf. Het is dit spanningsveld dat de titel van de roman zijn betekenis geeft; een uitstekende titel, die voor sommige lezers wellicht al vroeg duidelijk is, maar voor andere lezers een raadsel zal blijven tot aan het einde van de roman, om dan de thematiek van de roman, de boodschap van de schrijver aan zichzelf en aan de lezer, opeens heel duidelijk te maken.
Behoort "Het veulen" tot de fantastische literatuur? Ja en nee. De gebeurtenissen zijn op zich realistisch; zelfs de veronderstelling van enkele personages dat de van op aarde gestrande Klingons afstammen, wordt als een realistische hersenschim van die personages neergezet. Maar achter die realiteit zit voortdurend de suggestie van het fantastische, niet alleen door die Klingons maar ook door de suggestie van Marike en de duivel wanneer Franko op weg is naar zijn moeder, door de Kafkaïaanse sfeer van het bedrijf waar hij werkt en zijn ogenschijnlijk zinloze werkzaamheden.
Misschien bracht Vincent van der Linden de fantastische literatuur wel terug tot de kern, tot de ware aard van het fantastische, want dat blijft natuurlijk altijd iets wat door onze dagelijkse realiteit heen schemert, iets wat alleen maar gesuggereerd kan worden. Anders zou het realistisch worden.
"Het veulen" is daarvan een mooi, lezenswaardig voorbeeld.

Paul van Leeuwenkamp