Het vorige nummer is met vreugde ontvangen, enkele mij zeer storende fouten, die ik overigens zelf op mijn geweten heb, ten spijt. Zo stond Jan Roosen abusievelijk vermeld als houder van het kopijrecht bij het verhaal van Emma Couperus.

Daarnaast was de mooiste tekening van Fred Hemmes, die in prachtige kleuren is uitgevoerd, onbedoeld in zwart/wit afgedrukt. Ook al niet de bedoeling. In dit nummer daarom alsnog deze illustratie, op de volgende pagina (kijk maar snel!), maar nu dan dus wel volledig in de schitterende kleurstellingen. Mea culpa, Fred...

En dat terwijl Fred nog wel een prachtig nieuw logo ontwierp voor dit Melodrama: een kopillustratie en een bodemillustratie. Ik vind ze ge-wel-dig. Wat vindt u?

Dit zevenendertigste nummer (leuk: komt puur toevallig precies overeen met mijn leeftijd!) bevat weer veel gevarieerd moois. J. Sharpe vertelt, geïllustreerd door Oxana Langbeen, over zijn Donkere herinneringen en Adriaan van Garde beschrijft een magicale strijd in Het tovenaarsduel. Van Jan Roosen maar liefst twee verhalen: Papa Doc (verluchtigd met uitstekend werk van Petra de Vries) en Stairway to heaven (met een prachtige tekening van Ben van den Outenaar). En dan zou ik bijna nog het betoog over onze vermiste dominee Prick van Zwavel over het hoofd zien – waarvan ditkeer op wonderbaarlijke wijze (loopt het bij die man dan ooit eens op een normale manier?) de auteur ter redactie volkomen onbekend wist te blijven. (Wij zweren het, met de hand op ons hart: we hebben echt geen idee van de bron...)

We staan ook stil bij het Moord en Mysterie-initiatief van ons aller Jaap Boekestein (dat is toch die aardige gozer, die steeds al die fraaie foto's maakt, bijvoorbeeld tijdens de Terdoopbestellingen van Ganymedes, in Amsterdam?’ zult u vragen. ‘Jazeker!’ reageren wij dan. ‘Dat heeft u helemaal goed!’). Als vervent detective-liefhebbers (ja, heus: er is nog wel wat meer op de wereld, behalve fantastische literatuur en kunst, hoor) juichen wij dit nieuwe platform van harte toe! Vindt u trouwens ook niet, dat detectiveverhalen op een bepaalde manier eigenlijk ook fantastische elementen in zich bergen?

Dat laatste treft (als u er tenminste óók zo over denkt), want er komt een fantastische detective aan. Eén boek, om te beginnen, maar er schijnt een hele reeks op stapel te staan. Bij de Stichting Fantastische Vertellingen. Rondom niemand minder dan Commissaris Omer, om precies te zijn. Jawel!

Dit (zie hieronder) is trouwens die illustratie van Fred Hemmes, die zo jammerlijk en zeer ten onrechte niet in kleur was afgedrukt in het vorige nummer...!

...Waar was ik nou gebleven...?

Oh ja! Anthonie Holslag verblijdt ons in dit nummer met zijn door Gidion van de Swaluw uitbundig geïllustreerde korte verhaal Huilbaby. Hij timmert dermate aan de weg, dat het soms lijkt alsof hij echt in àlle nummers van íeder tijdschrift staat. Menigeen, vooral zij die uit De Schare Der Ploerende Auteurs afkomstig is, zal daar best jaloers op zijn.

Er duikt zo nu en dan, na vele jaren van gemis, een welkome auteur of kunstenaar op, die er ook in de beginjaren al bij was. In dit nummer betreft het niemand minder dan Gert Kuipers, die destijds, toen er nog dinosaurussen rondliepen en ondergetekende beschikte over een goddelijk lichaam (echt waar!), veelal samen met zijn broer Jan J.B. Kuipers van leer trok. Doorgaans in de vorm van korte verhalen. Gert liet zich verleiden het betoog over ds. Prick van Zwavel te verluchtigen. En Ingrid Heit heeft weer een prachtig omslagje gemaakt, op basis van tekenwerk van Ben van den Outenaar.