Fantastische Vertellingen, nr. 66, jrg. 44, juni 2023

Na het in dikte recordnummer 65 heeft redacteur Remco Meisner ervoor gekozen dit kwartaal een nummer van 'normale' omvang te produceren. Maar wat heet normaal voor de piepkleine bijdrage die aan lezers wordt gevraagd? Zie eens mee naar de inhoud van het tweede nummer van 2023:
- een handvol korte verhalen en een kort stripje,
- meer dan een handvol boekbesprekingen,
- een uiterst humoristische inleiding en de traditionele probleemrubriek,
- twee essays en een uiterst boeiende terugblik op de geschiedenis van papieren fantastische tijdschriften in de lage landen
Het is niet het beste nummer uit de serie (nr 65 was onverslaanbaar!), maar wel een boeiend en prachtig uitgevoerd nummer geworden. Bijdragen van jong en oud (w.o. ik), ervaren en pril (w.o. ik).
Het blad wordt traditioneel prachtig geïllustreerd door een brede range van kunstenaars, ook dit keer is dat weer het geval. Ook dit nummer toont aan dat een abonnement op FV een uitstekende manier is om de ontwikkelingen in de Fantastiek in Nederland van dichtbij te volgen.

Ik heb zoals gewoonlijk genoten van de Fantastische Vertellingen. Wat me aanspreekt, is de prettige verhouding fictie/non-fictie en de algehele kwaliteit van alle essays, recensies en verhalen.
Deze Fantastische Vertellingen begint zoals altijd met een Meyvistisch Melodrama, dat zoals we dat gewend zijn een leuke blik vooruit het magazine inwerpt en de actualiteit erbij betrekt. Leuk. Dan het verhaal 'Wie de geschiedenis herschrijft' van Guido Eekhaut. Ik moet zeggen dat ik na het lezen van dit verhaal een heel peinzende blik op mijn gezicht had - Eekhaut wist me wel aan het denken te zetten!
De boekbesprekingen waren diepgaand en wisten me allemaal te motiveren meer van eigen bodem te lezen. Uiteraard keek ik vooral uit naar de recensies van 'De bar met de duizend deuren' en 'De laatste verkenner', omdat mijn man een grote rol speelde of in zijn eentje schreef bij deze bundels. Maar alle boekbesprekingen waren het lezen waard. Voor mij zou het blad alleen al zijn geld waard zijn vanwege de kwalitatief hoogstaande recensies.
'Onderhandelaar' van Charles van Wettum was een zeer vermakelijk verhaal en tip: kijk ook even op zijn website.. Ik lag extra dubbel toen ik de andromeda-pagina daar zag :-).
Het essay over Piet Apol van Rob Geukens maakte wat melancholiek en tegelijkertijd was het ontroerend mooi hoe hij een vrijwel vergeten schrijver weer zo voor het voetlicht weet te krijgen. Zijn verhaal dat hierdoor geïnspireerd was, had dezelfde combinatie van melancholie en hoop.
'Tijd voor geschriften 2' door Paul van Leeuwenkamp was weer bijzonder de moeite van het lezen waard. Hij weet een schat aan informatie boven tafel te halen.
'Weer als een jonge god' door Jan Roosen was kort, maar doeltreffend.
Het korte stripje van Pieter Spronck is leuk getekend en erg grappig.
Het essay van Max Moragie ging me soms wat aan de snelle kant - ik moest sommige passages even rustig herlezen, omdat er veel beschreven werd in weinig woorden - maar het was heel boeiend en goed uitgezocht.
'Oxana's Oxymoron' was zoals altijd heel vermakelijk.
De vele en diverse illustraties waren heel erg mooi.
Ik kan het altijd erg waarderen dat 'Over de gepubliceerden' elke keer anders is - dit maakt het voor 'altijd-lezers' zoals ik altijd toch weer leuk om nog even mee te pakken.

Hoewel de afstand tussen de uitgever en mijn woonplaats niet groot is, doen producties van de stichting er altijd enkele dagen langer over voor ze bij mij in de brievenbus vallen. Ik zie dus al anderen zwaaien met hun tijdschriften via de social media voor ik de mijne kan openslaan. Dit keer was dat extra frustrerend. Er stonden namelijk recensies in van twee van mijn boeken, een die ik zelf had geschreven en een door mij samengestelde bundel. Maar eindelijk kon ik mijn nieuwsgierigheid naar de mening van de recensenten stillen en daarna snel door naar de rest van deze uitgave. Dit keer was het non-fictiedeel van het tijdschrift groter dan het fictiedeel. Het aantal recensies is de afgelopen nummers duidelijk toegenomen. Maar omdat recensies in Fantastische Vertellingen dieper graven dan de meeste besprekingen op sites als Hebban of de gemiddelde boekenblog is dat alleen maar goed. Een tijdschrift als FV speelt een belangrijke rol als aanjager van diepgaandere discussie over genrewerken. Verder in deze editie meerdere essays: een over de vergeten schrijver Piet Apol - een fascinerend overzicht van de verhalen in een bundel die Rob Geukens in een ruilboekenkast op het station tegenkwam. Gezien de korte beschrijving van de verhalen de moeite waard om aan de vergetelheid te onttrekken, en daar spant de auteur zich ook voor in. Verder is Max Moragie weer van de partij met een blik op de fantastische literatuur bij onze zuiderburen, in dit geval twee romans met een absurdistische inslag. Enorm interessant om te lezen, ook hoe ze zich verhouden met de Belgische cultuur, zelfs al zal ik ze niet snel ter hand nemen. Paul van Leeuwenkamp gaat verder met zijn geschiedschrijving van de SF-tijdschriften in Nederland. Ook een nuttig overzicht dat mij als relatieve nieuwkomer in het 'wereldje' meer inzicht verschaft in de geschiedenis van het genre in ons taalgebied. Behalve in de 'literatuurkritiek' blijkt de FV dus ook belangrijk om de geschiedenis van het genre in ons taalgebied levend te houden, verbanden te laten zien en gemene delers te onderscheiden - vooral omdat de essays in dit tijdschrift niet gaan over internationale boeken, films of computerspellen, maar over onze eigen achtergrond. Het maakt in elk geval duidelijk dat in Nederland en België altijd al fantasievolle auteurs actief zijn geweest die de verbeelding gebruikten als lens om naar de wereld te kijken, en fans die zichzelf organiseerden, onder andere om die auteurs een platform te kunnen bieden.
Maar natuurlijk bevat deze editie ook verhalen. Vier om precies te zijn. En ik was over alle vier te spreken. Allereerst is Guido Eekhaut van de partij met een tijdreisverhaal, dat aanvankelijk clichématig lijkt te verlopen, maar uiteindelijk toch vreemder lijkt te zijn dan verwacht. Want raak je als je steeds op en neer gaat in de tijd uiteindelijk het spoor niet bijster? Dan is Charles van Wettum aan de beurt met een humoristisch verhaal. Humor en SF goed combineren is niet altijd makkelijk, maar het lukt hem. Het verhaal doet wat denken aan 'The Hitchhikers Guide to the Universe' en biedt tegelijk een verklaring voor tinnitus! En het is ook nog eens multimediaal - zoek de link die in de tekst staat maar eens op! Ik had een brede grijns op mijn gelaat. Rob Geukens schrijft een verhaal in de stijl van Piet Apel en gebaseerd op de vondst van een boek in een minibieb. En het is een mooie absurdistische vertelling over een man in de greep van zijn eigen logica. Goed geschreven ook. Een kort verhaal van Jan Roosen sluit het fictiegedeelte van deze editie af.
Ik kan niet anders zeggen dan dat FV met elke editie bewijst een van de pilaren te zijn onder het fantastische genre in ons taalgebied! Absoluut aanbevolen, mocht iemand zich nog niet hebben geabonneerd!

Ik heb een abonnement dus bij mij valt ie gewoon op de mat. Steeds onverwacht, altijd welkom. Ik moet toegeven dat ik altijd het eerst de recencies lees, makkelijk leesvoer voor als je een dag hard gewerkt hebt, met name door de soepele stijl van de vaste recensenten (zelf schrijvers) en de mate waarin ze diep in het Nederlandse fantasy en SF wereldje zitten. Als ik daarna wat rust kan vinden, lees ik de verhalen. In dit exemplaar staat er één van Guido Eekhaut over tijdreizen. Deed me aan 'Loopers' denken, maar met een metafysische vraag aan het einde. Tot het einde aan toe boeiend geschreven. Het tweede verhaal van Charles van Wettum was dolkomisch, precies wat je nodig hebt op een late avond. Een speciaal plekje was er voor een assay van Rob Geukens (zelf geen kleine man in het genre) over de vergeten auteur Piet Apol. Voor dit soort ontdekkingen lees ik Fantastische Vertellingen. Om maar niet te spreken van de beschouwing van Max Moragie over nog een auteur die ik totaal niet kende. En dan is er nog een stuk over de geschiedenis van SF Terra van Paul van Leeuwenkamp datik fascinerend vond. Ik hou van randculturen. Veel wijzer en met een glimlach kan ik dit tijdschrift aan iedereen aanraden die wat meer wil weten over het Nederlandse SF en Fantasy wereldje en tussendoor ook gewoon een leuk verhaal wil lezen.