Commissaris Omer in Verwarring

Het heeft even geduurd voordat ik hier aan toekwam, maar het was de moeite waard. Het boekje is wat dikker dan andere titels uit de Snuffel-reeks. Dat doet het verhaal goed, want de situaties en personages komen dankzij wat meer ruimte beter uit de verf. Dit verhaal sluit aan op de andere over deze commissaris. Opnieuw is er een bijzondere planeet in het spel en komen er allerlei bijzondere personages langs. Soms gaat het om apparaten en dan kan daaruit worden opgemaakt dat Oxana net als Philip Dick (en waarschijnlijk ook andere auteurs) van mening is dat emoties niet alleen voor mensen van toepassing zijn. Ook machines tonen in dit verhaal angst, enthousiasme et cetera. Soms zijn ze zelfs naief-enthousiast over de maffia.
Er is nauwelijks sprake van speurwerk, maar de sfeertekening vind ik wel heel erg aansprekend. De tekening op het omslagje vind ik trouwens echt sfeervol en zeer toepasselijk.
Ik heb eens gegoogeld op Anton Steenwijk en Cor Takes en ik kom dan o.a. terecht bij De Aanslag van Harry Mulisch. Volgens mij zit er ook wel een parallel in dit verhaal verwerkt naar die beroemde roman, al is het (zoals ik het zie) wel met een knipoog: het dumpen van een aanslag bij de voordeur van de buren, met onverwachte gevolgen. Of zie ik dat nou verkeerd?

Een ongeluk op de ruimtehaven van de planeet Verwarring, en commissaris Omer moet eraan te pas komen om de knoop te ontwarren ... Dit is de derde in de serie over deze wat oubollige commissaris, met zijn hoed en liefhebbende vrouw thuis, die wordt gecontrasteerd met een rijke SF-omgeving, vol intelligente bommen, pratende vervoersmiddelen, inschedelige communicatie en verschillende planeten met eigen gewoontes. Voeg daarbij de maffia en een explosieve situatie is geschapen. De SF-ideeën spraken me aan en vond ik goed gerealiseerd. Het taalgebruik vond ik zeker origineel, maar je moet van obscure en wat archaïsche woorden houden en de wat stoffige sfeer (de bedoeling van de auteur) wel kunnen waarderen. Ik weet dat er mensen zijn die dat geweldig vinden - die ook de Baantjerboeken verslinden, Morse uit het hoofd kennen en Duitse crimi's waarderen. Het is echter niet iets dat mij erg aanspreekt. Dit boek volgde wel het plot van een politieverhaal (achtervolgingen, verhoren, een conclusie), maar ik zag niet goed in waarom commissaris Omer zo'n goede speurder is (het wordt wel vaak gezegd, bijvoorbeeld dat hij zo goed is in het mensen doorzien, maar ik vond in de dialogen daarvoor geen bewijs) en de ontknoping vond ik zelf niet zo bijzonder. Ik vind het een sympathiek idee, een speurder in een SF-omgeving, maar ik ben daarvoor niet de juiste doelgroep. Ben je wel Baantjerfan of Morsefanaat, en waardeer je een dosis Hollandse huiselijkheid gemengd met SF-concepten, dan zul je dit boek waarschijnlijk juist wél waarderen. De uitvoering van het boek is trouwens heel mooi, compleet met leeslint en een mooie coverillustratie.