Fantastische Vertellingen, nr. 47, jrg. 39/18, september 2018

We hadden deze maand net de nieuwste Ganymedes ontvangen en nu ligt ook Fantastische Vertellingen er weer (en de Tjonge niet te vergeten) - drie keer prijs. Dat ik fan ben van de publicaties van Fantastische Vertellingen zal gezien mijn geregelde positieve recensies op deze pagina geen geheim zijn. Dat ik zelf ook geregeld aan deze uitgaves bijdraag kan ik waarschijnlijk ook als bekend veronderstellen. Ook dit keer bevat het tijdschrift van mijn hand drie boekbesprekingen en een kort verhaal (met een eigen tekening erbij). Wellicht ben ik daardoor bevooroordeeld.Maar ik ben ook gewoon van mening dat iedereen met interesse in fantastische literatuur van Nederlandstalige origine een abonnement op onderhavig tijdschrift zou moeten nemen. Duur is het niet en je krijgt er elke drie maanden een bundel van plm 100 pagina's voor terug, met niet alleen elke keer vijf of zes verhalen die varieren van horror tot SF, magisch realisme tot fantasy, maar ook essays en boekbesprekingen. De boekbesprekingen zijn bovendien diepgravend en kritischer dan veel recensies op Facebook of internetsites. Elk verhaal is in kleur geillustreerd. De combinatie van beeld en tekst is altijd fascinerend. Deze uitgave bevatte helaas een drukfout waardoor ik hem geen vijf sterren kan geven. Een verhaal uit het vorige nummer bleek namelijk opnieuw te zijn geplaatst als addendum bij een ander verhaal - waardoor ik eerst dacht dat het een sprong in het verhaal was, maar nee, het was de bijdrage van Marcel Ozymantra. Niet erg om die opnieuw tegen te komen natuurlijk, maar de manier waarop was wel jammer. Verder alleen maar lof. Adriaan van Garde toont aan dat hij heel goed een bepaalde sfeer kan neerzetten en ook het gevoel van een op oorlog afstevenende beschaving goed kan overdragen. Ik denk dat de manier waarop het verhaal afloopt bewust is gekozen, maar ik waardeer een betere afronding in mijn verhalen en mij sprak het einde daarom niet zo aan. Ik leefde wel met de hoofdpersoon mee. Anne West had een leuk verhaal over een ondernemende dwerg, dat vooral ironisch was. De illustraties erbij gaven het een onheilspellende sfeer. Annette Akkerman komt met een verhaal dat bijna een parabel is, maar wel goed gevonden. Het slotverhaal is een mooi SF-verhaal over terraformatie - het ombouwen van andere planeten tot ze voor de mens leefbaar zijn, en had ook parallellen met onze werkelijkheid. Goed gevonden en leuk om te lezen. Max Moragie leverde een mooie terugblik op het oeuvre van Eddy Bertin, een schrijver die ik ook pas vorig jaar goed ontdekte, en een essay over de invloed van SF op ondernemers (interessant). De boekbespreking over de bundel Achterblijvers was ook goed en diepgravend. Al met al weer een mooi tijdschrift en ik kijk zoals altijd weer uit naar de volgende editie.