Fantastische Vertellingen, nr. 49, jrg. 40/19, maart 2019

Fantastische Vertellingen was dit keer weer behoorlijk aan de maat! 130 pagina's maar liefst. Een goede lengte voor een tijdschrift om echt even voor te gaan zitten. Dit keer lag het niveau naar mijn bescheiden mening ook erg hoog, wat een zeer aangename leeservaring opleverde. Ik ben wat deze editie betreft mogelijk licht bevooroordeeld, omdat ik er een grote bijdrage aan heb geleverd: een horrorverhaal 'In Spin', waarbij ik touwtjespringen eng wilde maken, geïllustreerd door Gidion van de Swaluw. Verder een gedicht en twee recensies van recente boeken. Er staan in dit nummer ook nog eens recensies van twee van mijn boeken. Daar zal ik het maar niet over hebben (behalve om op te merken dat ik met 'denkende materie' geen metafyisische mumbo jumbo bedoelde, maar eerder nanotechnologie die computerberekeningen uitvoert, 'smart matter'. Niks bovennatuurlijks aan en 'De afvallige ster' is volgens mij gewoon science fiction). De rest van het tijdschrift is ook van hoog niveau, met verhalen van een paar groten uit het genre. Remco Meisners Meyvistisch Melodrama waarmee hij de uitgave opent is in zichzelf een klein verhaal in zijn kenmerkende lichte stijl geschreven. Anthonie Holslag is beeldend in 'Splinters' - hij laat zien dat zijn reputatie als auteur van psychologisch getinte horror verdiend is. Hier heeft hij beklemmende beelden die tot een rauwe conclusie leiden. Adriaan van Garde is zich tot huisschrijver van Fantastische Vertellingen aan het ontwikkelen want dit is volgens mij de zesde keer op rij dat er een verhaal van hem in staat. Ook al kan hij heel goed schrijven, ik vind zijn verhalen niet altijd even sterk - omdat ik de afloop ervan eigenlijk vaak wat slap vind. Dat is hier zeker niet het geval. Een verhaal met humor waarbij het op klassieke manier van kwaad tot erger gaat (geïnspireerd op de Gremlins-verhalen? Daar deed het me aan denken). De onthulling aan het einde had weinig met het verhaal te maken, maar gaf er wel een mooie wending aan, die me met een grijns achterliet. Deze vorm van SF is wellicht wat ouderwets, maar ik beleefde er desondanks genoeg plezier aan. Ook Frank Roger levert met 'De bezoeker' een SF-verhaal aan, waar hij een originele draai weet te geven aan het fenomeen tijdreizen. Inderdaad - het lijkt onmogelijk met een onderwerp dat al zo uitgekauwd is, maar het lukt hem nog ook. Een jonge vrouw ziet elke dag toeristen voor haar huis en besluit te vragen wat ze daar te doen hebben... De rest moeten jullie zelf lezen. Ik vond het verhaal goed in elkaar zitten. Ik hoop zelf als ik de leeftijd van Robert Smets heb bereikt nog net zo actief te zijn in het genre als hij! Net een verhalenbundel uit en nu weer een verhaal in dit tijdschrift. Een leuk verhaal ook, over mensen en neanderthalers. Niet hard wetenschappelijk, maar door met een vervormde bril naar het verleden te kijken zegt dit verhaal veel over ons en onze menselijke natuur. Een lachspiegel als het ware, en net als bij de echte lachspiegels is het beeld dat ze laten zien niet echt heel mooi. Smets heeft ook een kort essay geschreven om de bedoeling van zijn verhalenbundel wat te verduidelijken. Verder staat dit nummer weer bomvol met recensies (Onder andere Ganymedes 18 en Lijkenkrabbers komen voorbij) en veel levendige, eigenzinnige illustraties. 'quirky' zouden ze in het Engelse zeggen - en volgens mij is dat wat de samensteller nastreeft. Niet de geëigende, voorstelbare platen en verhalen, maar net een beetje anders. Ik werd er in elk geval weer door vermaakt en kijk nu alweer uit naar de volgende editie.