Fantastische Vertellingen, nr. 60, jrg. 42, december 2021

Ik lees Fantastische Vertellingen altijd met veel plezier, zo ook dit nummer. Het tijdschrift wordt elke keer dikker en biedt een mooie mix van korte verhalen, illustraties, boekbesprekingen en essays. Nummer 60 is maar liefst 158 pagina´s dik. Uiteraard raakte de ene bijdrage mij meer dan de andere maar ik wil er graag een paar uitlichten. Ten eerste het essay van Paul Leeuwenkamp over het laatst verschenen boek van de in 2020 overleden auteur Jack Schlimazlnik. Dit is meer dan een boekreview, het gaat in op de link tussen de schrijver en het boek dat wordt besproken. Een zin als: ‘Mi Sueňo is een thriller waarin de gebeurtenissen worden gezien door de ogen van een man maar worden gevoeld met het hart van een vrouw’ is prachtig en maakt dat je niet alleen het boek wilt lezen maar ook meer over de auteur in kwestie wilt weten.
Ik heb ook het verhaal ‘Het Hek’ van Johan Klein Haneveld met veel plezier gelezen. Dit is een spannend verhaal dat me een sterk ‘het zal je maar gebeuren’ gevoel gaf met een thema dat me enigszins deed denken aan dat uit de film ‘The Time Trap.’ Het korte verhaal ‘Een Bewogen Overtocht’ van Robert Smets beschrijft de eerste reis van Columbus naar het Caribisch gebied vanuit het perspectief van een van de bemanningsleden. Ik vond dit verhaal prachtig verteld met een overtuigende vertelstem.
In dit nummer staat ook een verhaal van mij, ik laat opmerkingen daarover graag aan de lezer, maar wil graag de aandacht vestigen op de (drie) illustraties van Frank Norbert Rieter.
Ben alweer benieuwd naar nummer 61!

Weer een volle 160 bladzijden uitgave met een keur aan verhalen, recensies en prachtige illustraties in allerlei stijlen. Hoe krijg je dit weer allemaal gelezen tot de volgende uitgave (daar houden ze geen rekening mee). En dan die voorkant, mensenlief, FANTASTISCH!!!

Een mooie dikke uitgave, ideaal voor lezen bij de kerstboom. Fraai geïllustreerd, en verhalen die divers zijn qua thematiek, opzet, sfeer en plot. Wat mij betreft mogen er nog meer vertellingen in. Interessante kolom en boeiend essay. Al met al een geslaagd winternummer.

Het is medio december en Fantastische Vertellingen-60 ploft op de mat.
Al bij het nieuwsgierig doorbladeren blijkt dat Remco Meisner zichzelf weer eens heeft overtroffen met maar liefst 160 pagina's vol recensies, een werkelijk schitterende omslag en vele verhalen met in het oog springende illustraties. Hier zijn mensen bezig geweest met hart voor de zaak. Dat alleen al verdient wat mij betreft de volle 5 sterren.
Dolf Wagenaar trapt af met "De vluchteling", een leuke escape fantasy, waarin vooral de heldere no nonsens stijl opvalt. Deze auteur heeft geen mooischrijverij nodig om een krachtig verhaal neer te zetten. Emanuel Claessens waagt zich aan een lekker partijtje "Droste effect" in zijn verhaal "De weerzeggerij".
Onder de indruk wordt dit keer bemand door Johan Klein Haneveld en Jos Lexmond. De schrijfveteranen laten in deze recensierubriek hun eigenzinnige licht schijnen over "rare boeken" zoals Joke Adams "De blauwe Golem", "Het tweede Labyrinth van Knossos" van Max Moragie en besprekingen van o.a. Ganymedes en de vorige editie van Fantastische Vertellingen. "Waar komen toch al die goede debutanten vandaan?", vraagt Lexmond zich vertwijfeld af. Tja... Om subjectiviteitsblindheid te voorkomen laat ik "Het Reine Zand" hier onbesproken, maar niet zonder de complimenten aan Marcel Ozymantra, wiens illustraties kleurig - vergeef me de woordspeling - in de pas marcheren bij dit muzikale verhaal.
"Proef op de Som" van Gert-Jan van den Bend blijkt een verhaal met een staart. Zijn "Slimme Gronden", verderop in de bundel, maakt op mij meer indruk, met een minister die het bedrogen volk sussend toespreekt. Bij deze smiecht zou je haast verlangen naar Hugo de Jonge.
"Het hek" van Johan Klein Haneveld is een fijn spookverhaal, niet geschikt voor mensen met claustrofobie. Paul van Leeuwenkamp bespreekt in FV-essay het werk van Jack Schlimazlnik en doet een poging tot psychologische duiding van deze véél te vroeg verscheiden auteur. Man of vrouw, who cares, ik volgde Jack in de laatste maanden voor zijn dood regelmatig via facebook en had zo nu en dan contact over het schrijven. Prachtige plaatjes van Nederland en vooral ironie vulden zijn facebook-pagina's. En ja, hij mocht dan wellicht bekend staan als een rabiaat criticus, ook zijn eigen werk ontzag hij niet, immer op zoek naar zuiverheid. Een zeldzame geest.
Mike Jansen pakt in zijn kolom uit over het raakvlak van Nederlandse muziek uit de jaren 60 en 70 en het "fantastische". Wat heeft die man een geheugen! Mooi om te lezen. De verhalenuitsmijter van deze FV is "Een bewogen overtocht" van Robert Smets. Historisch verantwoord en een luide lach opwekkend. "KliFi" van Adriaan van Dis een dystopie of niet? Paul van Leeuwenkamp bespreekt het boek. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt - ik heb hem al op mijn wensenlijst gezet. En dan - hoe snel kunnen 160 pagina's gaan?! - zijn we al bij het eind. Wachten maar weer op FV-61 en van de weeromstuit met een lekker boek onder de kerstboom.

Wat een afwisselend tijdschrift is het toch! Hardstikke leuk, om zoveel verschillend leesvoer achter elkaar tegen te komen: degelijke essays, uitstekende korte verhalen, besprekingen, columns, prachtige illustraties van een hele reeks illustrators. Prachtig vomgegeven, helemaal in kleur, zo dik als een fiks boek. En dat voor deze prijs en met deze regelmaat. Petje af!

Je gelooft je eigen ogen niet als dit als tijdschrift vermomde boekwerk op je deurmat ploft.
Een scala aan interessante onderwerpen voor een prikkie.
Mooi papier ook.
En natuurlijk rijkelijk verluchtigd met rake illustraties.
Kon ik maar zo mooi tekenen...
Het niveau is uitstekend. Verder is het een kwestie van smaak wat het meeste aanspreekt.
Iets meer verhalen erin zou m.i. mooi zijn.
Ik word zelf blij van verhalen met (absurdistische) humor.
Rol hiervoor de rode loper maar uit!

Op naar 2022 en iedereen de beste wensen!
Jan Roosen.

De uitgever van Fantastische Vertellingen had ons op Facebook al gemaand de brievenbus te controleren of die wel in staat zou zijn het gewicht van de nieuwe editie te dragen en dat bleek geen overbodige waarschuwing, want met 160 pagina's was dit eerder een verhalenbundel dan een tijdschrift. Maar het maakte het nog aangenamer om met een kop koffie en de Fantastische Vertellingen de middag door te brengen. Dit is echt een nummer waar je voor moet gaan zitten, niet even iets voor snel tussendoor. En dan biedt de afwisseling van verhalen, besprekingen, tekeningen en essays een heel aangename ervaring. Afwisseling van spijs doet eten, wordt wel eens gezegd, en dat geldt hier ook. Al was dit keer het hoofdgerecht, de verhalen, wat somber van insteek met een aantal naar horror neigende verhalen met een slechte afloop (zoals ook het mijne), het toetje - een humoristisch verhaal dat zich afspeelt in de tijd van de reis van Columbus - gaf een humoristisch noot aan het geheel. Ik denk dat ik 'Het reine zand' van Dick van der Bij het beste verhaal vond uit deze editie. Geschreven vanuit meerdere gezichtspunten van de organisatoren en deelnemers aan een muziekfestival leidt het naar een ontknoping die je niet ziet aankomen. Een geslaagd horrorverhaal. Ik vond de sfeer van een festival goed beschreven en de schrijver weet genoeg sympathie voor zijn karakters op te wekken dat je hoopt dat ze op tijd zullen zijn om bepaalde gebeurtenissen te voorkomen. Ik vond de verhalen van de auteur in 'Lovecraft in de polder' ook al heel goed en hoop meer van hem te lezen. 'Slimme Gronden' van Gert-Jan van den Bemd - door hemzelf geïllustreerd - vond ik ook heel geslaagd. Een mooie satire waar door falend overheidsbeleid een bouwproject op vervuilde grond onbedoelde effecten heeft. De laatste zin was een geweldige afsluiter. Een verhaal dat je moet lezen met een vette knipoog, in mijn beleving. 'De weerzeggerij' van Emanuel Claessens is volgens mij een 'love it or hate it'-verhaal. Ik vond de structuur (een verhaal in een verhaal in een verhaal) heel geslaagd, ook omdat het gaat over de ontcijfering van het Voynich-manuscript. Omdat ik in het Archeon laatst in de daar aanwezige Middeleeuwse apotheek ben geweest, kan ik zeggen dat het de auteur is gelukt die in dit verhaal goed te beschrijven. Dat zou wel eens het geheim tot het eeuwige leven kunnen bevatten. Het bevat echter ook wat elementen waar teergevoelige lezers aanstoot aan zouden kunnen nemen. Het openingsverhaal 'De vluchteling' van Dolf Wagenaar was interessant, met twee verhaallijnen waar dezelfde naam in terugkeerde. Of het dan ook om dezelfde persoon ging? Ik had zelf wellicht baat gehad bij iets meer suggestie van wat er eigenlijk gebeurde, vooral wat het was waar de vluchteling uit de titel nou eigenlijk voor op de vlucht was. Het verhaal van Jan Roosen was grappig, maar bleef bij mij niet echt hangen. Wel vond ik de twee essays van Paul van Leeuwenkamp heel interessant. Ik weet alleen niet of het heel kies was het overgewicht van een auteur te gebruiken als bewijs dat die van eten hield. Overgewicht kan meerdere oorzaken hebben en zegt niet per se iets over iemands karakter of eetlust. Het essay van Mike Jansen over Nederlandse muziek en het fantastische genre was boeiend en ik moet Zilverdael eens zien op te zoeken! Al met al dus weer een geslaagd nummer en ik kijk alweer uit naar de volgende editie!