Fantastische Vertellingen, nr. 62, jrg. 43, juni 2022

"Fantastische Vertellingen" nr. 62 staat weer vol van heerlijk leesvoer, de omslag is om te beginnen heel apart, een fotocollage? Bewerkt? Ik weet het niet, heel mooi in ieder geval. De uitgever opent met het "Melodrama" over onbekende griezeligheden, brr. Wel geinig altijd. Ik haal er een paar dingen uit, "Papa de astronaut", een droevig maar mooi kort verhaal, je snapt terwijl je verder leest dat papa uiteindelijk in de "hemel" is, maar dan anders dan de jongen denkt, met een paar prachtige illustraties van Bauke Muntz. "De tuin der lusten", over een restaurator die in het schilderij van Bosch terechtkomt, een echt fantastische vertelling en mooi geschreven met sfeervolle tekeningen van Gidion van de Swaluw die naadloos bij het verhaal passen, hij heeft goed naar het werk van Bosch gekeken. Bij het verhaal "Gefelicihakstaart" zit de angel in de staart, je denkt eerst "waar gaat dit naartoe", maar gelukkig valt het nog reuze mee. Peter heeft er weer een paar plaatjes bij gemaakt.

"Achteloos weggeworpen", van Gerold H. Kort, een prachtige fantasie met een horror sausje, maar wel met een erg serieuze ondertoon, de pijn en vernedering van de slavernij, wie heeft dat uitgevonden, dat de ene mens de andere als slaaf zou mogen gebruiken. De smeerlapperij die mensen elkaar aandoen tart iedere beschrijving. Van de Swaluw maakt er een enge afbeelding bij (maar wel mooi). "De god Dionysus die in je hoofd zit", je bent er maar klaar mee, Roos van de Velden weet er een psychologische thriller van te maken, met mooie grafische illustraties van Ben van den Outenaar. Bij het verhaal, "De zwarte yogi" blijkt het maar weer, kerk en klassieke muziek, het kan de meest vreselijke dingen oproepen, lekker creepy beschreven. Dan staan er nog tussen de verhalen door andere interessante zaken zoals besprekingen, een kolom en dergelijke, je bent er wel een aantal dagen zoet mee.

Ik heb met groot genoegen de nieuwste editie van Fantastische Vertellingen tot me genomen. Het was zoals altijd een mooie mix van tekeningen, columns, besprekingen en verhalen. Dit keer was er weinig science fiction in te vinden - dat vond ik wel jammer, maar dat is een kwestie van smaak. In andere nummers wordt dat vast wel weer gecompenseerd. Het is interessant hoe er (bedoeld of onbedoeld) soms een thema in een nummer lijkt te sluipen. Dit keer was er in veel verhalen sprake van een fantastische werkelijkheid die door een of meer mensen werd waargenomen, maar die uiteindelijk niet magisch bleek te zijn. Tegelijk brengt de manier van waarnemen van een restaurateur hem in een magische werkelijkheid, net zoals de waarneming en het bewustzijn van mensen die naar een bijzondere uitvoering luisteren wordt veranderd. Wellicht dat een andere recensent dit thema nog verder uitdiept? Het eerste verhaal in deze editie was van Debby Willems. Een gevoelig verhaal over een jongetje wiens vader in de ruimte reist. Mooi verteld en aan het eind blijkt het anders in elkaar te zitten dan je denkt. Verhalen van Debby Willems zijn altijd iets om naar uit te kijken. Het leukste verhaal van deze editie was 'De tuin der lusten' van Ard Walburg. Bij het restaureren van een schilderij van Jeroen Bosch komt de restaurateur in het schilderij zelf terecht. Een zwerftocht door een fantasmagorisch landschap volgt. Kan hij de weg naar onze wereld terugvinden voor hij zelf deel wordt van het schilderij? Een geweldig einde. Ik las dit verhaal met een brede grijns op mijn gelaat. 'Gefelicihakstaart' van Eowen Valk gaat over een verjaardagspartijtje dat niet helemaal volgens wens verloopt. Met een duivels genoegen schildert Valk de ongemakkelijke relaties tussen de familieleden. Ze houdt wel van horror en dat blijkt hier. Niet geschikt voor mensen die niet houden van clowns. Het Vuijeton was mooi - een spookverhaal dat wortelt in Suriname. Gerold H. Kort weet daar veel authenticiteit aan te verlenen. Ik vond alleen dat de redactie wat beter had gemogen. Verleden tijd en heden tijd liepen een beetje door elkaar. Als dat was gladgetrokken was het nog beter geweest. 'Dionysius zit in je hoofd' van Roos van der Velden was een leuk geschreven verhaal over Griekse goden. Het begon interessant, maar ik had er iets meer van verwacht, iets groters. Dat kan helemaal aan mij liggen natuurlijk. Het verhaal 'De zwarte yogi' van Gerrit Spriet was een mooie horror vanuit een alwetende verteller. De sfeer zat er goed in, maar het taalgebruik was een beetje te geconstrueerd. Het klopte, maar het trok de aandacht naar zichzelf. Te veel van het goede, wellicht om te verhullen dat dit verhaal eigenlijk niet meer is dan de beschrijving van een scène. Al met al toch weer een geslaagde mix en ik kijk uit naar de volgende editie.