Nummer 42 is een lijvig exemplaar: 142 pagina's! Kleurige cover en mooi binnenwerk. "Vergeten getallen in een ver verleden" is een sfeervol tijdreisverhaal in een bijzondere setting, "Het plotselinge woud" een puur sciencefictionverhaal over een interne strijd in het ruimteschip en die met een weerbarstige planeet. "De gastheer" kwam op mij over als een beklemmende horrorvertelling. In "Voor altijd" keren we terug naar de kosmos voor een universele liefdesgeschiedenis. "De kolonisten" heeft een actueel thema over privacy en kijkcijfers tijdens een ruimtetrip, waarbij het verhaal een onverwachte wending neemt. Het controleren van emoties speelt ook in de slotvertelling "Versiebeheer" een grote rol.
Hoewel het ene verhaal me wat meer aansprak dan het andere zijn ze allemaal lezenswaardig en boeiend. De recensies heb ik dit keer met speciale interesse gelezen; het bevalt me dat veel werk van eigen bodem wordt besproken. Ook de tekeningen zijn opnieuw mooi, al hadden er bij De kolonisten wel een paar bij gemogen.
En gelukkig gingen de meeste biografieën vergezeld met een fotootje.
Opnieuw een fraai nummer, mijn complimenten voor de redactie, schrijvers en tekenaars.

Bedankt voor het proefnummer! Zeer blij mee, en dat postzegelboekje vind ik echt fantastisch.
Ik vraag een abo voor m'n verjaardag die eraan komt, dan weet m'n familie ook weer wat te kopen :)

Wat een prachtig nummer is deze Fantastische Vertellingen geworden zeg! Ruim 140 pagina's, het is eerder een boek dan een tijdschrift! Maar met heel goede, passende illustraties en meer aandacht voor boekbesprekingen, is het tegelijk een volwaardig tijdschrift voor elke SF en fantasyliefhebber. Meerdere boeken, zowel SF als fantasy komen aan de orde. Ook ik droeg bij met twee recensies, en een verhaal, maar daar zal ik voor de objectiviteit verder niets over zeggen. Behalve dat mijn verhaal gebaseerd is op myxomyceten! Die echt bestaan. Ik had overigens in een van de recensies wel iets meer over het boek willen lezen in plaats van een te uitgebreide discussie over wat YA nu eigenlijk inhoudt. Maar dat is mijn mening. Verder is het mijn opinie dat een goed sciencefictionverhaal draait om een wetenschappelijk concept (hoe speculatief ook) of een (toekomstige) uitvinding, die uiteindelijk een rol speelt in de ontknoping van het verhaal en daarmee de lezer aan het denken zet. Helemaal mooi is het als deze wending parallellen heeft met de ontwikkeling die de hoofdpersoon doormaakt (verhalen die op meerdere niveaus werken kunnen heel mooi zijn). In een fantasyverhaal is de wereld belangrijk (met regels/wetten die de auteur duidelijk maakt) en moet het einde daaruit voortkomen. Deze editie van FV bevat vooral SF-verhalen. En drie daarvan voldeden volledig aan mijn hierboven weergegeven eis voor een goed verhaal in dit genre. Jorrit de Klerk geeft bijvoorbeeld een heel interessante update van het klassieke tijdreisverhaal, waarbij inderdaad in de laatste paragraaf het kwartje valt. Heel geslaagd is hier het liefdesverhaal dat ermee samenhangt. Ik vond dat Jorrit wel heel vaak korte zinnen gebruikte, dat de tekst misschien wat deed haperen, maar het hielt de vaart er wel in. 'De gastheer' was een kort maar krachtig verhaal, beklemmend en ook met een sterke wending. Het slotverhaal van de bundel vond ik ook heel erg goed. Erg leuk geschreven, taalgebruik vol knipogen, en een erg goed slot. Ik ben niet bijzonder fan van de Commissaris Omer-verhalen moet ik toegeven, die ik voor mijn smaak wat te veel oubollige elementen vind bevatten, maar dit verhaal van Oxana Langbeen smaakte naar meer. Ik vond het fascinerend om een verhaal te lezen dat zich afspeelt in de omgeving van de 'bekende ruimte' uit de verhalen van Niven (Ringwereld). Hier stond vooral de verslavende 'draad' centraal, maar het was meer een beschrijving van een gebeurtenis en een happy end, dan dat het verhaal iets origineels deed met de techniek of de wetenschap. Mijn blik op de werkelijkheid werd er niet door veranderd. En het verhaal van Maartje Elshout was heel leuk geschreven. Een soort 'Big Brother' in de ruimte, dat verandert in een spannend avontuur als er sabotage gepleegd lijkt te zijn. Maar ook hier was er geen werkelijke omkering aan het eind, en werd de natuur van de werkelijkheid niet bevraagd. Nu bleef er bij mij niets hangen, behalve dat de reactie van de hoofdpersonen me niet realistisch leek - een (intelligente) diersoort uitroeien, alleen voor een afgesneden vinger? (Ik had het b.v. interessanter gevonden als had gebleken als de plotselinge dreiging door de observatoren van buiten was opgezet, of iets dergelijks.) Maar deze kleine puntjes van kritiek wegen niet op tegen het leesplezier dat de hele bundel me heeft gebracht en ik kijk alweer uit naar deel 43!