Fantastische Vertellingen, nr. 43, jrg. 38/17, september 2017
| Artikelnummer: | FV-43 |
| Beschikbaarheid: | Op voorraad |
| Levertijd: | binnen enkele werkdagen |
U kunt kiezen uit de aanschaf van een exemplaar van dit nummer (zie hieronder), of de aanschaf van een abonnement van vier (of acht) nummers (Belangstelling? Klik dan HIER voor een Nederlands afleveradres of HIER voor een Belgisch afleveradres).
Wanneer u een abonnement voor vier of acht nummers afsluit, bent u per nummer veel voordeliger uit dan bij het aanschaffen van losse tijdschriften. Bovendien is bij dat abonnement de toezending van het (onregelmatig verschijnende) periodiek Tjonge inbegrepen. Tjonge is het kleinste tijdschrift van Europa.
Meyvistisch Melodrama (van nummer 43)
Soms zit het mee, meestal zit het tegen.
Mijn huisduiveltje wenste mij vanochtend een fijne dag toe. Een twijfelachtige start. Een voorteken, dat ik beter niet veronachtzamen zou.
En inderdaad: een sterfgeval. Treurig genoeg. Geen ‘bloedverwant’, maar wel een gewaardeerde en gerespecteerde, lieve, bejaarde vriendin en de moeder van een van mijn oudste en beste vrienden. Dan lekken je ogen en steekt het in je hart.
Zoiets valt, gek genoeg, meestal samen met een geboorte: alsof de ziel van het een in het ander belandt. In dit geval was het geen hartekloppend schepsel dat ter wereld kwam, maar een kunstig boek, gevuld met het mooiste uit de harten van degenen die het vulden. De oplettende lezertjes weten natuurlijk meteen dat ik het heb over Ganymedes-17. Geen perfecte baby, want gewoontegetrouw vallen de typfouten pas op ná het ontvangen van de eerste druk, direct, bij het openslaan van het boek, op de allereerste bladzijde die bekeken wordt. Enfin: ik ben er inmiddels aan gewend, al blijft het akelig. Gelukkig zijn het kleine dingetjes en ook ziet het er naar uit dat er wel een tweede druk nodig zal zijn – dan kunnen we het een en ander daarin nog corrigeren.
Tussendoor ook nog een nieuw tijdschrift in elkaar gezet. Dat was wel een beetje veel. Elk jaar rond augustus realiseer ik me dat. En direct daarna gebeurt er zoveel moois, zoals bijvoorbeeld de Terdoopbestelling op 9 september in Amsterdam, dat ik die overbelasting al snel weer glad vergeet. En dat herhaalt zich dan twaalf maanden later allemaal. Zo gaat het al vijf jaar. En ach: het is ook wel goed zo. Laat het maar lekker zo door gaan. Ik hoop nog heel lang samen met Paul van Leeuwenkamp dat jaarboek te mogen samenstellen!
Dat is ook alleszins vermakelijk, omdat je daarbij tegen de gekste dingen aanloopt. Niet alleen rare verhalen, die vermakelijk en interessant zijn (en die je er dus besluit in op te nemen), maar ook omdat je – alsof de duvel ermee speelt – precies in dat proces zittend in je boekenkast nog een kort verhaal van niemand minder dan Paul Harland uit 1990 of 1991 aantreft. Een verhaal waarvan je het bestaan, na al die jaren, glad vergeten was. Nog niet eerder gepubliceerd, bovendien!
Dus dat dan ook maar op het stapeltje met inzendingen gelegd. Het is leuk om zo'n pareltje te mogen delen met de groep liefhebbers, die voor ons hier inmiddels als familie aanvoelt.
In dit tijdschrift vindt u weer de gebruikelijke mix aan illustraties, korte verhalen, die ik niet in een saaie lijst nog eens op zal sommen, en een trits aan boekbesprekingen waar u hopelijk baat bij heeft, als u zich afvraagt wat als volgend boek aardig zal zijn om te consumeren. Aan die lijst worden binnenkort een drietal titels toegevoegd door de Stichting Fantastische Vertellingen: stuk voor stuk mooi werk, dat we in prachtige pocketboeken gieten, zodat u allen deze met smaak verorberen kunt.
Maar nu is er eerst dit tijdschrift! Hoera!.
Ik wens u veel leesplezier toe!
Mijn huisduiveltje wenste mij vanochtend een fijne dag toe. Een twijfelachtige start. Een voorteken, dat ik beter niet veronachtzamen zou.
En inderdaad: een sterfgeval. Treurig genoeg. Geen ‘bloedverwant’, maar wel een gewaardeerde en gerespecteerde, lieve, bejaarde vriendin en de moeder van een van mijn oudste en beste vrienden. Dan lekken je ogen en steekt het in je hart.
Zoiets valt, gek genoeg, meestal samen met een geboorte: alsof de ziel van het een in het ander belandt. In dit geval was het geen hartekloppend schepsel dat ter wereld kwam, maar een kunstig boek, gevuld met het mooiste uit de harten van degenen die het vulden. De oplettende lezertjes weten natuurlijk meteen dat ik het heb over Ganymedes-17. Geen perfecte baby, want gewoontegetrouw vallen de typfouten pas op ná het ontvangen van de eerste druk, direct, bij het openslaan van het boek, op de allereerste bladzijde die bekeken wordt. Enfin: ik ben er inmiddels aan gewend, al blijft het akelig. Gelukkig zijn het kleine dingetjes en ook ziet het er naar uit dat er wel een tweede druk nodig zal zijn – dan kunnen we het een en ander daarin nog corrigeren.
Tussendoor ook nog een nieuw tijdschrift in elkaar gezet. Dat was wel een beetje veel. Elk jaar rond augustus realiseer ik me dat. En direct daarna gebeurt er zoveel moois, zoals bijvoorbeeld de Terdoopbestelling op 9 september in Amsterdam, dat ik die overbelasting al snel weer glad vergeet. En dat herhaalt zich dan twaalf maanden later allemaal. Zo gaat het al vijf jaar. En ach: het is ook wel goed zo. Laat het maar lekker zo door gaan. Ik hoop nog heel lang samen met Paul van Leeuwenkamp dat jaarboek te mogen samenstellen!
Dat is ook alleszins vermakelijk, omdat je daarbij tegen de gekste dingen aanloopt. Niet alleen rare verhalen, die vermakelijk en interessant zijn (en die je er dus besluit in op te nemen), maar ook omdat je – alsof de duvel ermee speelt – precies in dat proces zittend in je boekenkast nog een kort verhaal van niemand minder dan Paul Harland uit 1990 of 1991 aantreft. Een verhaal waarvan je het bestaan, na al die jaren, glad vergeten was. Nog niet eerder gepubliceerd, bovendien!
Dus dat dan ook maar op het stapeltje met inzendingen gelegd. Het is leuk om zo'n pareltje te mogen delen met de groep liefhebbers, die voor ons hier inmiddels als familie aanvoelt.
In dit tijdschrift vindt u weer de gebruikelijke mix aan illustraties, korte verhalen, die ik niet in een saaie lijst nog eens op zal sommen, en een trits aan boekbesprekingen waar u hopelijk baat bij heeft, als u zich afvraagt wat als volgend boek aardig zal zijn om te consumeren. Aan die lijst worden binnenkort een drietal titels toegevoegd door de Stichting Fantastische Vertellingen: stuk voor stuk mooi werk, dat we in prachtige pocketboeken gieten, zodat u allen deze met smaak verorberen kunt.
Maar nu is er eerst dit tijdschrift! Hoera!.
Ik wens u veel leesplezier toe!
Remco Meisner
Fantastische Vertellingen; nr. 43; september 2017; ISSN 0167-8132; 135blz.; A5-formaat; volledig in kleur; uitg. Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw Vennep; losse nrs. €7,95; omslagill. Tais Teng; omslagontwerp Ingrid Heit
| FV: | tijdschrift, A5-formaat, kleuromslag, geheel in kleur, ISSN 0167-8132, gebonden |
In het vorige nummer van Fantastische Vertellingen lag tot mijn genoegen de nadruk op sciencefiction. In het al bijna net zo lijvige nummer 43 vindt de lezer uiteenlopende vertellingen in het fantastische genre. In het detectiveverhaal Ah. Mon ami... zitten leuke verwijzingen naar Agatha Christie en Asimov, aangezien de verdachte een robot is. De sluimer van Constance bleekjes is kalme horror in het klooster, Op de proef gesteld een hiernamaalsverhaal over herkansingen en Maanvrouw sfeervolle fantasy. De vertellingen die mij het meest bijbleven zijn Tegenpolen en Heidelberg, mon amour – verhalen over nieuwe kansen, sfeervol en strak verteld en met mooie plots.
Dit keer wat minder tekeningen dan in voorgaande nummers, maar wel mooie.
Uit de boekbesprekingen blijkt dat er in de Lage Landen genoeg verteltalent is dat een kans verdient.
Opnieuw een interessant en mooi vormgegeven nummer. Elke liefhebber van fantastische literatuur mag dit niet missen.
Ik heb flink dóór moeten lezen, want het is (zoals in het voorwoord reeds vermeld) een dikzak, dit nummer. Maar, lieve hemel: het is ook een van de sterkste nummers die ik in de afgelopen jaren ben tegengekomen. Dat doorlezen was dus allesbehalve vervelend: ik heb ervan genoten!
Nu valt dit tijdschrift helemaal nóóit in een categorie die je als "matig" of erger zou kunnen aanduiden, naar mijn mening, maar DITkeer is het beter dan "goed".
Er staan louter goede stukken in. Laat ik het daarbij houden. Dat is duidelijk en voor iedereen goed te begrijpen...!
Remco Meisner heeft zichzelf als samensteller van Fantastische Vertellingen weer eens overtroffen. Meestal is er in een nummer altijd wel een verhaal dat me minder aanspreekt, of waar ik kanttekeningen bij heb. Ik ben nu eenmaal een kritische lezer. Maar in deze extra dikke editie stond geen enkele misser. Zes fantastische verhalen (in elke betekenis van het woord), die zorgen voor een paar uur uitstekend leesgenot. En ook enkele goed onderbouwde, fris opgeschreven recensies, waaronder drie van mijn hand, voor lezers die graag een weloverwogen keuze voor een nieuw boek willen maken. Het tijdschrift (het is eigenlijk een te klein woord. Met 130 bladzijdes is dit eigenlijk een verhalenbundel) opent met een prachtige hommage aan Agatha Christie en Isaac Asimov, met Poirot in de rol van Susan Calvin. Heel vermakelijk. De sluimer van Constance Bleekjes is een prima horror. Daarop volgen twee verhalen die het hiernamaals beschrijven op een niet zo orthodoxe wijze. Interessant dat beiden een wat bureaucratisch beeld van het leven na de dood weergeven. Is dat de tijdgeest? Werken tot je erbij neervalt en zelfs dan nog? Ze verschillen wel veel van elkaar. Debby Willems verhaal is van de twee het beste. Een niet zo sympathieke hoofdpersoon in een met een gruwelijke knipoog beschreven situatie, komt zijn tegenpool tegen. En het leidt tot een prima einde! Een om te onthouden. Het andere verhaal is wat meer filosofisch, maar wist me ook te boeien. De absolute hoogtepunten uit de bundel zijn de laatste twee verhalen. Eerst Joost Uitdehaag. Ik ben fan van zijn Fulia-verhalen, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Dit verhaal bleek daar prima bij aan te sluiten: een vrouwelijke hoofdpersoon, middeleeuwse setting, levendige beschrijvingen, de rol van religie, en ook weer een krachtig einde. Goed geschreven en meeslepend. En dan twee meesters van het genre, Jaap Boekestein en Tais Teng. Hoe meer korte verhalen ik van Teng lees, hoe meer bewondering ik krijg voor zijn schrijfstijl. Vol verbeelding, prachtige beschrijvingen, kronkels van de fantasie, gelardeerd met een grote kennis van cultuur en folklore, maar met een visie die miljarden jaren bestrijkt. Als iemand in Nederland gelauwerd zou moeten worden als meest visionaire SF-schrijver, dan is het Teng. En ook dit verhaal wist me mee te slepen, zette me op het verkeerde spoor, en combineerde een persoonlijke queeste met kosmisch perspectief. Tais Teng maakte ook de prachtige cover die deze uitgave siert. Al met al een top-editie, die mij er trots op maakt ook in dit tijdschrift te worden gepubliceerd. Iedereen die graag genreverhalen leest zou op dit tijdschrift geabonneerd moeten zijn, of minstens dit ene nummer bestellen, want dat je ervan gaat genieten staat vast.
