Fantastische Vertellingen, nr. 54, jrg. 41, juni 2020

Remco Meisner heeft geen gebrek aan energie, zelfs niet in tijden van Corona en Trump, waarbij menigeen de lust tot schrijven lijkt te vergaan. Het is hem gelukt nog geen twee maanden na het verschijnen van Fantastische Vertellingen nr 53 alweer de volgende editie te laten verschijnen. En het is nergens aan af te zien dat er dit keer maar twee maanden tussen de verschillende edities zit. Ikzelf had ook weer de eer een bijdrage te mogen leveren. Door de kortere tijd tussen edities had ik maar één recensie bij te dragen dit keer. Verder bevat dit nummer mijn verhaal 'Ecosysteem' (een SF-verhaal over het al dan niet vrijwillige samengaan van menselijke intelligentie en kunstmatige intelligentie), waar ik ook een illustratie bij mocht maken. Daar ga ik het verder niet over hebben natuurlijk. Ik heb van de rest van dit nummer ook genoten, zoals het uitgebreide 'Meyvistisch Melodrama' waar het mee opent (vooral de hilarische voetnoten). Filip Camerman volgt met een flink verhaal dat best wel eens wat lezers tegen de schenen kan schoppen. Kannibalisme en bestialiteit zijn slechts twee van de perversiteiten die je zult tegenkomen in een wereld van dwergen, elfen en andere fantasywezens. Het einde zet alles heerlijk in een ander daglicht en ik moest erdoor glimlachen. In elk geval heeft Camerman een plezierige schrijfstijl die je (misschien zelfs tegen wil en dank) meesleurt in het verhaal. De recensies waren ook weer boeiend. Het verhaal 'In de ban van een gezond leven' was een hilarische parodie op onze hedendaagse maatschappij, waar nu in de coronacrisis de druk op mensen om zich in een nauw keurslijf te dwingen van een zogenoemde gezonde levensstijl wordt opgevoerd. 'De nieuwe religie' zo zegt een van de karakters, 'komt erop neer dat iemands leven van de wieg tot het graf wordt gedomineerd door bewegen, afvallen en gezond eten.' De schrijver plaatst hier wel enige kanttekeningen bij. Max Moragie schreef een essay over Koos Verkaik - ik moet tot mijn schande bekennen nog niets van Verkaik gelezen te hebben, maar het pleidooi van Moragie overtuigde mij ervan dat dit een gemis is in mijn kennis van het genre en dat Verkaik de moeite van het lezen waard is. Paul van Leeuwenkamp geeft een overzicht van wat Uitgeverij Quasis in vijf jaar tijd bereikt heeft en op welke manier deze uitgeverij een toevoeging is op het genregebied in Nederland. Steven Standaert duikt in de verhalen van Didier Rypens (ook weer een schrijver van wie ik nog niets ken). Reinold Widemann heeft weer een verhaal geschreven dat gebaseerd lijkt op historische gebeurtenissen (in elk geval zo beschreven dat het overtuigend overkomt), maar dat een onverwacht naar randje heeft. Een heerlijk schrikeffect. Paul van Leeuwenkamp schreef tenslotte nog een tweede essay over Edge.Zero en waarom dit initiatief de belofte 'de beste Nederlandse genreverhalen' te plaatsen niet kan waarmaken. Ikzelf vind 'de beste van het jaar'-bundels met 1 samensteller ook beter en de wedstrijdvorm van dit initiatief lijkt me wat te botsen met de opzet (het is nu afhankelijk van inzendingen). Maar het is toch een mooi initiatief, dat in elk geval onder de schrijvers en fanatieke lezers van Nederlandse genreliteratuur tot engagement en discussie leidt. En tot nieuwe initiatieven zoals de '... in de polder' serie. Dus ik doe ook gewoon weer mee. Veel essays en recensies in deze editie van Fantastische Vertellingen en dan heb ik de ingezonden brieven nog niet genoemd, en in verhouding daarom wat weinig verhalen. Maar ik vond de essays heel interessant om te lezen en ze deden me nadenken over interessante thematiek. Wellicht was de verhouding beter geweest als een van de essays nog door een verhaal vervangen was, maar dat is muggenzifterij. Voor iedereen met interesse in de Nederlandstalige fantastiek is en blijft Fantastische Vertellingen gewoon onmisbaar.