Fantastische Vertellingen, nr. 55, jrg. 41, september 2020

Het is altijd weer een feestje als de nieuwe editie van Fantastische Vertellingen in mijn postvakje ligt. Een dag nadat de meesten hem binnen hebben want in het Delftse arriveert de post van Stichting Fantastische Vertellingen altijd een dag later ... Tegen die tijd stuiter ik al van ongeduld. Ik zorg dan ook altijd dat ik snel het blad kan lezen. Dit keer staat er geen verhaal in van mijn hand, maar wel drie recensies van recente publicaties in het fantastische genre en een essay dat ik schreef samen met Jorrit de Klerk waarin we betogen dat het goed zou zijn als de science fiction zich in Nederland ook los van de fantasy profileert. Deze editie bevat verder ingezonden brieven (Waaronder een anekdote uit de beginjaren van de Ganymedes-reeks) en een bijdrage van Mike Jansen waarbij hij terugkijkt op de carrière binnen het fantastische genre van Jack Schlimazlnik. Een eerlijke overdenking van iemand die niet makkelijk in de omgang was, maar die ook niet genegeerd kon worden. Mike kondigt aan dat het binnenkort te verschijnen 'Eindtijden in de polder' het in zijn ogen beste verhaal van Jack ooit bevat. Daarnaast bevat deze editie zoals altijd weer een mix van fantastische beeldende kunst en fantastische verhalen. Eigenzinnige creatievelingen weten het blad altijd te vinden en ik genoot van de fantasievolle tekeningen van Gidion van de Zwaluw en het werk van Fred Hemmes. De verhalen leken dit keer bewust bij elkaar te zijn gezocht. Er waren verhalen over 3D-printers en mensen die denken een partner een plezier te doen door daarmee iets te maken of te veranderen. Er waren verhalen over ouders met zieke of overleden kinderen, en partners die bezorgd waren over het gedrag van hun wederhelft. En er was een sprookje over een rots die zich kwetsbaar opstelt. Het verhaal 'Opgewaardeerd' van Jan Roosen is leuk als je de verwijzingen naar impressionistische en expressionistische schilders begrijpt en bevat een mooie wending, die met met een grijns achterliet. Wendy Torenvliet levert een heel sterke bijdrage met 'Rouw in 3D'. Een echt SF-verhaal over de effecten van een nieuwe techniek op de dynamiek binnen een gezin. Invoelend geschreven en toewerkend naar een heftige conclusie. Het slot was heel effectief. Torenvliet is een schrijfster om in de gaten te houden! 'Ochtend' van Gerrit Veen speelt zich ook af in de nabije toekomst en heeft net als het verhaal van Torenvliet zelf sturende auto's. Dit verhaal is heel anders, maar ook effectief. Een beetje melodramatisch wellicht, maar het einde beklijft. Als dit het eerste verhaal is dat de auteur geschreven heeft, ben ik heel benieuwd naar wat hij produceert als hij wat meer ervaring heeft opgedaan! Hervé Suys is een schrijver die zich altijd begeeft aan de grens van het absurde en surrealistische, met verhalen die in een normaal aandoende wereld beginnen maar een bizarre lading krijgen. Ook hier en de suggestie aan het eind werkt uitstekend. Al met al weer een geslaagd nummer, zonder tegenvallers, wat mij betreft. Ik kijk alweer uit naar de volgende editie!