Fantastische Vertellingen, nr. 73, jrg. 46, maart 2025

Het was weer een groot genoegen Fantastische Vertellingen in de brievenbus aan te treffen! Volgens mij zeg ik het in elke recensie die ik schrijf van een nieuw nummer, maar Fantastische Vertellingen heeft een onmisbare rol in het wereldje van het Fantastische Genre in Nederland. Op dit moment is het (bij mijn weten) het enige tijdschrift dat diepgravende recensies plaatst van Nederlandstalige publicaties in het fantastische genre, waarbij ook enige analyse niet wordt geschuwd, en waar artikelen worden geplaatst over geschiedenis en achtergronden van het de SF en fantasy in ons taalgebied (en kritische besprekingen van bijvoorbeeld EdgeZero), en waar tegelijk naast verhalen ook veel plek is voor illustraties. Dat alles in een handzaam formaat (het voelt eerder alsof je een verhalenbundel vast hebt dan een tijdschrift) en met een warme, uitnodigende toon waarin de invloed van de redactie duidelijk blijkt. Fantastische Vertellingen speelt een belangrijke rol als kweekvijver van talent en als plek voor discussie en zelfreflectie voor SF/fantasy/horror-auteurs - en in bredere zin doet de Stichting dat, met o.a. het jaarboek Ganymedes en de Fantasticon. Ik beschouw het dan ook als een grote eer dat ik een bijdrage mag leveren. Dit keer deed ik dat in de vorm van een recensie, een essay ('De kloof overbruggen', over de scheiding tussen 'literaire SF' en 'core SF' in ons taalgebied), en een verhaal ('Bubbel', over een jongen in een kamp voor Nederlandse klimaatvluchtelingen, die een gave heeft waar anderen graag ge/misbruik van willen maken). Daar ga ik verder niet op in. Wel wil ik noemen de illustraties bij 'Bubbel' van Peter Erhardt waar ik heel erg van genoot.
Ik genoot zeer van de nieuwe aflevering van 'Tijd voor geschriften' van Paul van Leeuwenkamp - inhoudelijk maar ook persoonlijk. Ik denk dat dit een mooi groot hoofdstuk zal worden in het vervolg op 'Fantastische Ontmoetingen' dat er vast een keer gaat komen. Verder was Pauls bespreking van EdgeZero scherp, maar met een flinke scheut humor doorspekt. Wat de verhalen betreft lag het niveau deze keer erg hoog. Charles van Wettum opende deze editie met een sterk SF-verhaal dat vanwege de keuze voor het perspectiefpersonage en het volledig doortrekken van diens blik op de wereld aangenaam vervreemdend was. Het verhaal was compleet, maar liet ook vragen onbeantwoord, waardoor de verbeelding van de lezer werd geactiveerd. Een goede zaak! Guido Eekhaut volgde met een verhaal over een ongeluk bij een onderzoekscentrum dat grote gevolgen had voor de wereld, maar hield de kern persoonlijk: een ontmoeting in een hotel. Mooi, maar ik snakte naar een duidelijker einde - dat is echter mijn persoonlijke voorkeur en geen oordeel over de kwaliteit van het verhaal, dat vooral de sfeer heel goed neerzet (een sfeer die bij de lezer ook na het lezen nog na suddert). Eveline van Dienst timmert de laatste tijd flink aan de weg met publicaties in allerlei bundels en tijdschriften, waarbij ze vooral vaak veel dialogen gebruikt en korte zinnen en kiest voor een ironische, humoristische wending. Ook hier was dat het geval. Geslaagd, wat mij betreft, ook door de mooie illustraties. Rob Geukens is in hoog tempo een van mijn favoriete schrijvers van korte verhalen in ons genre aan het worden, mede door zijn verhaal 'Babbelaar' waarmee hij de publieksprijs van EdgeZero won. Hier komt hij met een goed geschreven, overtuigende vertelling van een auteur die op een conventie in gesprek moet met een fan. De psychologie van de net niet succesvolle schrijver was erg goed weergegeven. En ik dacht dat ik de wending zag aankomen, maar zo eenvoudig was het (gelukkig) niet. Dit keer geen uitschieters naar beneden en gemiddeld een heel hoog niveau. Ik kijk alweer uit naar het volgende nummer!